“Ik wilde liever koken dan vechten”

Toen Ben Ruiter (1982) van school af kwam, wist hij niet direct welk beroep hij zou kiezen. Hij proefde aan verschillende opleidingen, tot hij erachter kwam dat hij koken erg leuk vond. “Toen kreeg ik de ingeving dat ik dat ook bij defensie kon doen.”

Ben formuleert zorgvuldig zijn verhaal. Hij vertelt en legt zo helder uit, dat hij volgens mij ook instructeur of docent had kunnen worden.

Van Speyk

Ben werd uiteindelijk bij de Marine aangenomen, hoewel de keuring hem ook als marinier geschikt vond. “Maar ik wilde toch liever koken dan vechten.” Hij kreeg eerst een maritieme en militaire vorming en toen ook de zo begeerde koksopleiding. Hij voelde zich direct thuis bij de  Marine. “Als je er geschikt voor bent, is het altijd leuk,” zegt hij met een twinkeling in de ogen.

Zijn allereerste schip was Zr. Ms. Van Speyk (F828), een Multipurposefregat (M-fregat). “Een veelzijdig schip,” verduidelijkt Ben, dat voor veel verschillende uitzendingen gebruikt kan worden.” Hij heeft er vier jaar op gevaren.

Libanon

In januari 2007 werd de Van Speyk voor zesenhalve maand uitgezonden naar Libanon. Ben was inmiddels zeer getraind in het strak georganiseerde leven aan boord van een oorlogsschip en voorbereid op oorlogssituaties. “Voor mij betekende dat snel kunnen wisselen tussen kokspak en gevechtsuniform. Mijn speciale taak lag bij de medische actiedienst. Ik heb op dat gebied heel veel geleerd, van verbinden tot shockbehandeling.”

Uitvragen

De situatie in Libanon was in die tijd gespannen. “Vanuit de vluchtelingenkampen werden gewapende aanvallen gedaan, ook op Israël,” vertelt veteraan Ruiter. De wapenhandel moest dus aan banden worden gelegd. De Van Speyk had onder de vlag van de VN de taak om voor de kust van Libanon controles op wapenhandel uit te oefenen. “Wij moesten het scheepverkeer uitvragen op hun  lading,” zegt Ben met het jargon van de Marine. “Als er een schip in het vizier kwam, konden wij via specialistisch apparatuur nagaan wat hun lading was. Als we twijfelden aan de informatie, konden we zoekacties uitvoeren.” Tijdens die uitzending hoefde de Van Speyk niet tot dergelijke acties over te gaan. “Alles is rustig gebleven, misschien alleen al omdat we er waren,” zegt Ben. Hoewel, rustig… een straaljager die niet luistert naar de aanwijzingen van het schip en het bericht dat geleide wapens vanaf de kust op het schip gericht waren, zijn niet direct rustgevende signalen.

Veteraan

Hij heeft daarna nog een aantal jaren op de Van Speyk gevaren, drie jaar op Aruba gediend en is nog steeds in dienst bij defensie. “Maar veteraan ben ik vanwege mijn missie naar Libanon. Ik realiseer me dat wij niet echt in gevaar zijn geweest en daarom blijf ik als veteraan liever wat op de achtergrond.”

Ben Ruiter is niet alleen een goed verteller, maar ook een bescheiden mens.

Huib Neven