“Wat waren ze dankbaar. Daar doe je het tenslotte voor.”

Veteraan Peter Feenstra (1972) denkt weinig nadelige gevolgen te hebben overgehouden van zijn uitzending naar Bosnië. “Misschien komt dat wel omdat ik een nuchtere Fries ben,” zegt hij. Het betekent niet dat het een vakantiereisje was. Zeker niet.

Dropchauffeur

Na een technische studie in Harlingen werd hij opgeroepen voor militaire dienst. “Als ik dan toch mijn dienstplicht moet vervullen,” zo zei hij bij zichzelf, “dan wil ik me ook nuttig maken.”  Hij gaf zich op voor een VN-training bij het Centrum voor Vredesoperaties (CVV)  in Ossendrecht. Daar kreeg hij onder andere een opleiding tot dropchauffeur. “Drops zijn omgebouwde bergingsvoertuigen, “ legt Peter uit, “die geschikt zijn gemaakt voor containervervoer door de lage tunnelwegen in Bosnië.”

Steeds stiller

In juni 1995 vertrok hij met het vliegtuig naar Split. “De oorlog in Bosnië was in volle gang. Ik wist dat de uitzending niet zonder gevaar was, maar ging er gemotiveerd naar toe.”

Vanaf het vliegveld ging het met de bus naar hun uiteindelijke bestemming. “Ik herinner me nog goed,” vertelt Peter, “tijdens de vliegreis ging het er tamelijk luidruchtig aan toe, maar in de bus werd het steeds stiller. Eerst een paar kapot geschoten huizen, dan steeds meer puinhopen en tenslotte hele verwoeste dorpen…dat gaat zelfs bij een nuchtere Fries niet in de koude kleren zitten.”

Altijd op pad

Feenstra werd met zijn B-cie ondergebracht in prefabs op het terrein van een houtfabriek in Vitez. Hun opdracht was de eenheden op verschillende plaatsen in Bosnië te bevoorraden, Srebrenica, Tuzla, Potocari, Zenica…

“Ik heb niet veel tijd in het kamp doorgebracht. Voortdurend was ik op pad om containers met eten en drinken naar die verschillende eenheden te brengen. Geen gemakkelijke ritten. Vaak werden we tegengehouden bij grensovergangen en moesten dan eindeloos wachten. Een van de tochten vond plaats onder pantserbegeleiding van Pakistanen. Dat was ook wel nodig, want van tijd tot tijd namen de Serviërs de vrachtwagens onder vuur.”

Was hij bang? “Niet echt,” zegt Peter. “Pas later ga je je realiseren wat er had kunnen gebeuren.”

Srebrenica

In dezelfde tijd vond het drama van Srebrenica plaats. “Wij hebben daar op dat moment niet van geweten. Ook niet toen we de Dutchbatmilitairen uit de enclave weghaalden. Pas later, toen we weer in Nederland waren, beseften we wat daar was gebeurd.”

 

Oorlog en sneeuw

In december 1995 zat de uitzending erop. Het was een ongekende ervaring, die een ander mens van hem heeft gemaakt. De laatste tijd is Peter er meer dan voorheen mee bezig: “Aan de ene kant de waanzin van de oorlog, kapotgeschoten huizen, bedelende kinderen, oude vrouwtjes op de vlucht met hun laatste bezittingen in een kruiwagen… Aan de andere kant met een grote vrachtwagen door het prachtige, besneeuwde bergland rijden. Dat is mooi hoor.”

Veteraan Feenstra kijkt vooral met veel voldoening terug op de humanitaire ritten naar Sarajevo met kleding en eten voor berooide mensen. “Wat waren ze dankbaar! Daar doe je het tenslotte voor.”

Huib Neven